شاخص‌های زیست اقلیمی مؤثر بر ارزیابی آسایش انسان(مطالعة موردی : شهر قم)

امروزه مطالعات و بررسی‌های بیوکلیمای انسانی، پایه و اساس برنامه‌ریزی‌های شهری، عمرانی، سکونتگاهی، معماری، جهانگردی و غیره است و نتایج به‌دست آمده از این پژوهش‌ها می‌تواند در اسکان بشر و توسعة سکونتگاههای موجود بهره‌برداری شود. در این مقاله سعی شده است آسایش، یا عدم آسایش انسان بر اساس مدل‌ها و شاخص‌های زیست اقلیمی بیکر، ترجونگ، فشار عصبی و ترموهیگرومتریک با استفاده از شناسنامة آماری ایستگاه هواشناسی سینوپتیک شهر قم طی سالهای 1986–2005 ارزیابی شود. بنابراین با توجه به ویژگی‌های اقلیمی منطقة مورد مطالعه، اعمال روش‌های مذکور می‌تواند راهنمای مناسبی در بهره‌برداری از شرایط محیطی ‌باشد، نتایج حاصل از این مقاله نشان می‌دهد که منطقه درطول سال از نظر بیوکلیمایی، از شرایط فوق‌العاده داغ تا بسیار خنک برخوردار است. در این مدل‌ها و شاخص‌ها، رهنمودها و ارزیابی‌های لازم از نظر آسایش، یا عدم آسایش انسان در مواقع مختلف سال، مناسب با ویژگی‌ها و خصوصیات اقلیمی شهر قم ارائه می‌شود، که می‌تواند پایه و اساس بسیاری از برنامه‌ریزی‌های عمرانی در این شهر شود.